písu 1 , nm Definitzione genia de laore (alegúmene, upm) connotu meda, a friscu e sicau (àrridu), po papare (tega e chiu a friscu, granu ebbia sicau o bene cumpriu): faet unu fundhu a cambu fine e (su prus) longu meda chi in sa frochidhadura cun sa fògia bogat unu cambighedhu cun su frore ue faet sa tega a tantos granos po su prus de forma che un'errigu de calecunu centímetru / tantas genias de erba tenent custu númene: p. aresti = Vicia cracca; p. colovrinu = Vicia lathyroides, v. peregrina; p. aininu o de àinu = Trigonella monspeliaca; p. de cani = Lupinus angustifolius; p. de coloru = Lathyrus annuus, L. aphaca, L. articulatus, L. ochrus, L. tingitanus, L. silvester, Vicia bithynica, V. benghalensis, V. hybrida, V. sativa; p. de colovru = Lathyrus pratensis; p. de cuadhu = Vicia benghalensis; p. o erba de gamu = Astragalus hamosus; p. de spada = Pisum sativum ssp. elatius; p. de tres atzas = pisuvà; p. molentinu = Trigonella foenum graecum Sinònimos e contràrios basolu, faigedha, faiseta, fasolu, pisolu Frases su nie mi at distrutu deghe matas de pisu ◊ lah, si faghides a càmbiu apare damus su casu pro su pisu! Terminologia iscientìfica lrs.

«« Torra a chircare